Στην ομιλία της σήμερα στην Ολομέλεια επί του Σ/Ν του Υπ. Παιδείας «Αναβάθμιση του σχολείου και άλλες διατάξεις» η Θ. Φωτίου, καταψηφίζοντάς το, επισήμανε τα εξής:

 

Στην ενδιάμεση πανδημική περίοδο που διανύουμε (ευρισκόμενοι εντός και εκτός πανδημίας) όλοι οι διεθνείς οργανισμοί (ΟΟΣΑ, ΔΝΤ κ.λπ.) επισημαίνουν τις βαριές οικονομικές, υγειονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις που θα υποστούν οι χώρες με ασθενές κοινωνικό κράτος (Υγεία – Παιδεία – Πρόνοια) όπως είναι και η Ελλάδα.

 

Αυτές οι χώρες, θα βιώσουν την ασύμμετρη διεύρυνση των ανισοτήτων που προκαλούνται από τις ενδογενείς (δημοσιονομικές) και εξωγενείς (πανδημικές, κλιματικές) παγκόσμιες επαναλαμβανόμενες κρίσεις που πλέον γίνονται η νέα μας πραγματικότητα, και οι οποίες πλήττουν, όχι μόνο την περιφέρεια της κοινωνίας, αλλά και το κέντρο της, δηλαδή τα μεσαία και ανώτερα στρώματα.

 

Στη λαϊκή παγκόσμια συγκίνηση και ευγνωμοσύνη για τους ήρωες εργαζόμενους της υγείας και της πρόνοιας προστέθηκαν και τα κροκοδείλια δάκρυα των κυβερνόντων που τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, αποψίλωσαν, απορρύθμισαν και απαξίωσαν κάθε έννοια δημόσιου κοινωνικού κράτους, για να το παραδώσουν στη θεοποιημένη ιδιωτική αγορά.

 

Η κοινωνική απαξίωση της παιδείας και της υγείας έστρεψε μέρος των μεσαίων και ανώτερων στρωμάτων προς τις ιδιωτικές κλινικές, τα ιδιωτικά σχολεία και κολέγια, όχι για τις καλύτερες υπηρεσίες τους, αλλά για την κοινωνική υπεραξία, το κοινωνικό στάτους που εξασφάλιζαν. Βέβαια, όταν ο ασθενής κινδύνευε, μεταφέρονταν από το πανάκριβο δωμάτιο της ιδιωτικής κλινικής, με το ασθενοφόρο, στο δημόσιο νοσοκομείο, για να σωθεί.

 

Η κοινωνική απαξίωση της δημόσια παιδείας στον τόπο μας, αποσκοπούσε στη δημιουργία του σχολείου της αγοράς που είναι φτηνό για το κράτος, ακριβό για τους πολίτες, κερδοφόρο για τους επιχειρηματίες της εκπαίδευσης.

 

Η δημιουργία του σχολείου της αγοράς συντελείται με τη μείωση των χρηματοδοτήσεων του δημόσιου σχολείου και πανεπιστημίου και με συνεχείς απορρυθμίσεις που ονομάζονται «εκσυγχρονισμός», έτσι ώστε να δημιουργηθεί χώρος για να ανθίσει η αγορά της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Όσο όμως το Ελληνικό Πανεπιστήμιο θα είναι δωρεάν και αξιόπιστο, η αγορά αυτών των ιδιωτικών εκπαιδευτικών προϊόντων θα είναι πάντα ισχνή.

 

Η βουλευτής τόνισε ότι με το συζητούμενο νομοσχέδιο η κ. Κεραμέως συμβάλλει αποφασιστικά στην εγκαθίδρυση της εκπαίδευσης της αμάθειας. Με πρόσχημα δηλαδή τον εκσυγχρονισμό, την αριστεία, την πολύπλευρη πληροφόρηση, διαλύει προγράμματα σπουδών, τρόπους διδασκαλίας και εξέτασης, τορπιλίζει την ουσιαστική σχέση διδάσκοντος-διδασκομένου και αυξάνει τον αριθμό παιδιών σε κάθε τάξη, αυξάνει τα μαθήματα και κατακερματίζει την γνώση.

 

Όπως λέει και ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν-Κλοντ Μισεά, οι νέοι «μαθαίνουν» χίλια δυο κι από την άλλη μεριά δεν είναι σε θέση να συνδυάσουν τις όποιες γνώσεις τούς προσφέρονται στη διάρκεια της εικοσαετούς περίπου μαθητείας τους. Συλλέγουν πληροφορίες «σερφάροντας» μέσα στον ωκεανό των λεπτομερειών και της κατακερματισμένης γνώσης. Αυτή είναι η δομική διάσταση της αμάθειας, που εγγράφεται τελικά στο νοητικό κόσμο του μαθητή και του φοιτητή. Η άλλη διάσταση, εξίσου δραματική και δραστική, είναι ότι οι παρεχόμενες γνώσεις και μαθήσεις, ακόμα και από τις υψηλότερες βαθμίδες του εκπαιδευτικού μηχανισμού, απαξιώνονται το πολύ μέσα σε μια δεκαετία ή και λιγότερο (η πρ. αρμόδια επίτροπος της ΕΕ μιλούσε για πενταετία). Το άτομο ζει μέσα σε κατάσταση συνεχούς μορφωτικής απαξίωσης και μόνιμου άγχους, αναζητώντας τη σωτηρία για την επαγγελματική του επιβίωση στην «εξ αποστάσεως εκπαίδευση», στην «κατάρτιση» και στη «δια βίου εκπαίδευση».

 

Στη φάση της γενικευμένης ανεργίας και της ιλιγγιώδους απαξίωσης της εργατικής δύναμης, το έωλο και απομονωμένο άτομο κινείται κι αυτό χρησιμοθηρικά για να εξασφαλίσει μια θέση στον ήλιο. Τα «άλλα» λογίζονται περιττά.

 

Και η Θ. Φωτίου κατέληξε ότι αυτή την εκπαίδευση της αμάθειας ενισχύει με το παρόν νομοσχέδιο η κυβέρνηση Μητσοτάκη που θα είναι υπόλογος γι αυτό στους νέους και στην εκπαιδευτική ιστορία της χώρας. Όμως, οι σκοτεινές εκπαιδευτικές παρενθέσεις πάντοτε ακολουθούνται από περιόδους φωτεινές, δημιουργικές και ελπιδοφόρες και γι αυτές εργαζόμαστε, μαζί με όλον τον εκπαιδευτικό, πολιτικό και κοινωνικό προοδευτικό χώρο. Το νομοσχέδιο είναι καταδικασμένο να αποτύχει, να μην εφαρμοστεί και να ξεχαστεί.

 

Ολόκληρη η ομιλία:

 

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ, 10/6/2020, ΓΙΑ ΤΟ Σ/Ν του Υπ. Παιδείας «Αναβάθμιση του σχολείου και άλλες διατάξεις»

 

 

Στην ενδιάμεση πανδημική περίοδο που διανύουμε (ευρισκόμενοι εντός και εκτός πανδημίας) όλοι οι διεθνείς οργανισμοί (ΟΟΣΑ, ΔΝΤ κ.λπ.) επισημαίνουν τις βαριές οικονομικές, υγειονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις που θα υποστούν οι χώρες με ασθενές κοινωνικό κράτος (Υγεία – Παιδεία – Πρόνοια).

 

Αυτές οι χώρες, στις οποίες ανήκει ο Ευρωπαϊκός Νότος (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα), θα βιώσουν την ασύμμετρη διεύρυνση των ανισοτήτων που προκαλούνται από τις ενδογενείς (δημοσιονομικές) και εξωγενείς (πανδημικές, κλιματικές) παγκόσμιες κρίσεις. Επαναλαμβανόμενες παγκόσμιες κρίσεις που πλέον γίνονται η νέα μας πραγματικότητα, που πλήττουν, όχι μόνο την περιφέρεια της κοινωνίας, αλλά και το κέντρο της, δηλαδή τα μεσαία και ανώτερα στρώματα.

 

Στη λαϊκή παγκόσμια συγκίνηση και ευγνωμοσύνη για τους ήρωες εργαζόμενους της υγείας και της πρόνοιας προστέθηκαν και τα κροκοδείλια δάκρυα των κυβερνόντων που τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, αποψίλωσαν, απορρύθμισαν και απαξίωσαν κάθε έννοια δημόσιου κοινωνικού κράτους, για να το παραδώσουν στη θεοποιημένη ιδιωτική αγορά.

 

Η κοινωνική απαξίωση της παιδείας και της υγείας έστρεψε μέρος των μεσαίων και ανώτερων στρωμάτων προς τις ιδιωτικές κλινικές, τα ιδιωτικά σχολεία και κολέγια, όχι για τις καλύτερες υπηρεσίες τους, αλλά για την κοινωνική υπεραξία, το κοινωνικό στάτους που εξασφάλιζαν. Βέβαια, όταν ο ασθενής κινδύνευε, μεταφέρονταν από το πανάκριβο δωμάτιο της ιδιωτικής κλινικής, με το ασθενοφόρο, στο δημόσιο νοσοκομείο, για να σωθεί.

 

Η κοινωνική απαξίωση της δημόσια παιδείας στον τόπο μας, αποσκοπούσε στη δημιουργία του σχολείου της αγοράς που είναι φτηνό και το κράτος, ακριβό για τους πολίτες, κερδοφόρο για τους επιχειρηματίες της εκπαίδευσης, η οποία συντελείται με δύο τρόπους:

 

• Με μείωση της χρηματοδοτήσεων του δημόσιου σχολείου και πανεπιστημίου και με συνεχείς απορρυθμίσεις που ονομάζονται «εκσυγχρονισμός», ώστε να δημιουργηθεί χώρος για να ανθίσει η αγορά της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αυτό απαιτεί:

 

1^ον: να παίρνεις διδακτικά περιεχόμενα του δημόσιου σχολείου και να τα παραχωρείς στο ιδιωτικό π.χ. νόμος Αρβανιτόπουλου, της κυβέρνησης Σαμαρά, Υπουργός της ο κ. Μητσοτάκης, που κατήργησε περιεχόμενα από το δημόσια ΚΕΚ, περιζήτητα στην αγορά εργασίας, για να τα δώσει στα ΙΕΚ.

 

2^ον: εξίσωση επαγγελματικών δικαιωμάτων των ιδιωτικών κολεγίων με αυτά των Πανεπιστημίων, νόμος Κεραμέως, κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι το ευφυές bypass του άρθρου 16 του Συντάγματος.

 

• Κυρίως όμως πρέπει να εξασφαλίσεις πελατεία στην ιδιωτική εκπαίδευση. Πελάτες είπε ο κ. Μητσοτάκης τους φοιτητές, και όχι κατά λάθος. Άρα μειώνεις τους εισακτέους στα Πανεπιστήμια ως εξής:

 

• Αναστέλλεις την λειτουργία νέων τμημάτων που είχε ιδρύσει ο ΣΥΡΙΖΑ, καταργείς την ελεύθερη πρόσβαση στα τμήματα χαμηλής ζήτησης και επαναφέρεις τη βάση του 10 στις Πανελλήνιες εξετάσεις. Αυτά που κάνει δηλαδή η κ. Κεραμέως. Απλό.

 

• Όσο όμως το Ελληνικό Πανεπιστήμιο θα είναι δωρεάν και αξιόπιστο, η αγορά αυτών των ιδιωτικών εκπαιδευτικών προϊόντων θα είναι πάντα ισχνή. Άρα, πρέπει και το δημόσιο Πανεπιστήμιο να ιδιωτικοποιηθεί, δηλαδή να πληρώνεις για κάποιες υπηρεσίες του. Αυτό κάνετε με τα ξενόγλωσσα τμήματα, όπου φαίνεται ότι σύντομα θα μπορούν σύντομα να φοιτούν και Έλληνες με βάση το πορτοφόλι των γονιών τους και τη γλωσσομάθεια. Έτσι, επιτέλους, αποκτούν νόημα και τα αγγλικά στο νηπιαγωγείο.

 

Με το νομοσχέδιο αυτό, η κ. Κεραμέως συμβάλλει αποφασιστικά στην εγκαθίδρυση της εκπαίδευσης της αμάθειας.

 

Με πρόσχημα πάντα τον εκσυγχρονισμό, την αριστεία, την πολύπλευρη πληροφόρηση, διαλύει προγράμματα σπουδών, τρόπους διδασκαλίας και εξέτασης, τορπιλίζει την ουσιαστική σχέση διδάσκοντος-διδασκομένου και αυξάνει τον αριθμό παιδιών σε κάθε τάξη, αυξάνει τα μαθήματα και κατακερματίζει την γνώση. Αυτό είναι η εκπαίδευση της αμάθειας.

 

Όπως λέει και ο Γάλλος Φιλόσοφος Ζαν-Κλοντ Μισεά, οι νέοι «μαθαίνουν» χίλια δυο κι από την άλλη μεριά δεν είναι σε θέση να συνδυάσουν τις όποιες γνώσεις τούς προσφέρονται στη διάρκεια της εικοσαετούς περίπου μαθητείας τους. Συλλέγουν πληροφορίες «σερφάροντας» μέσα στον ωκεανό των λεπτομερειών και της κατακερματισμένης γνώσης.

 

Αυτή είναι η μία διάσταση της αμάθειας, η δομική, αυτή που εγγράφεται τελικά στο νοητικό κόσμο του μαθητή και του φοιτητή. Η άλλη διάσταση, εξίσου δραματική και δραστική, είναι ότι οι παρεχόμενες γνώσεις και μαθήσεις, ακόμα και από τις υψηλότερες βαθμίδες του εκπαιδευτικού μηχανισμού, απαξιώνονται το πολύ μέσα σε μια δεκαετία (μέσα σε μια πενταετία κατά την πρ. Επίτροπο Παιδείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ. Ρέντιγκ).

Κατά συνέπεια, το άτομο ζει μέσα σε κατάσταση συνεχούς μορφωτικής απαξίωσης, μέσα σε ένα μόνιμο άγχος, αναζητώντας τη σωτηρία για την επαγγελματική του επιβίωση στην «εξ αποστάσεως εκπαίδευση», στην «κατάρτιση» και στη «δια βίου εκπαίδευση».

 

Στη φάση της γενικευμένης ανεργίας και της ιλιγγιώδους απαξίωσης της εργατικής δύναμης, το έωλο και απομονωμένο άτομο κινείται κι αυτό χρησιμοθηρικά για να εξασφαλίσει μια θέση στον ήλιο. Τα «άλλα» λογίζονται περιττά.

 

Αυτό είναι η εκπαίδευση της αμάθειας κ. Μητσοτάκη, την οποία σήμερα ενισχύετε. Γι αυτό θα είστε υπόλογος στους νέους και στην εκπαιδευτική ιστορία της χώρας μας. Όμως, αυτές οι σκοτεινές εκπαιδευτικές παρενθέσεις ακολουθούνται από περιόδους φωτεινές, δημιουργικές, ελπιδοφόρες. Γι αυτές εργαζόμαστε, μαζί με όλον τον εκπαιδευτικό, πολιτικό και κοινωνικό προοδευτικό χώρο. Το νομοσχέδιο αυτό είναι καταδικασμένο να αποτύχει, να μην εφαρμοστεί και να ξεχαστεί. Το καταψηφίζουμε.