“Η αρχή του τέλους”. Άρθρο μου στην εφημερίδα «Το Παρόν»

 

Το μεγάλο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων (επισυνδέσεων!) του δημοσιογράφου κ. Κουκάκη και του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ευρωβουλευτή Νίκου Ανδρουλάκη ολοκληρώνει την εικόνα του καθεστώτος Μητσοτάκη, που στήνεται μεθοδικά, τρία χρόνια τώρα.

 

Οι παρακολουθήσεις «επικινδύνων» πολιτών, ερευνητών δημοσιογράφων και πολιτικών προσώπων είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για την εγκαθίδρυση όλων των καθεστώτων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το επιχείρησε από την πρώτη μέρα ανάληψης της εξουσίας με τρεις τροποποιήσεις νόμων, οι δύο μέσα στο 2019 και μία, τρίτη, το 2021.

 

Η πρώτη τροποποίηση του 2019 υπάγει την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) στο πρωθυπουργικό γραφείο. Προφανώς για να ελέγχει ο ίδιος ο πρωθυπουργός τη λειτουργία της και να ενημερώνεται για τις σημαντικές παρακολουθήσεις από δύο πρόσωπα της απόλυτης εμπιστοσύνης του: Το πρώτο είναι ο ανιψιός του, γενικός γραμματέας του πρωθυπουργού, ο παραιτηθείς με αντικρουόμενες αιτιολογίες (περί τοξικότητας στην αρχή και περί ευθιξίας στο τέλος), Γρηγόρης Δημητριάδης, που απειλεί με εκφοβιστικές δικαστικές αγωγές και απαίτηση εξοντωτικών αποζημιώσεων την «Εφημερίδα των Συντακτών», τους δημοσιογράφους που αποκάλυψαν το σκάνδαλο και τους Reporters United.

 

H δεύτερη τροποποίηση του 2019 αφορά τα προσόντα του διοικητή της ΕΥΠ, καθότι ο εκλεκτός, έμπιστος, εχέμυθος ιδιώτης σεκιουριτάς κ. Κοντολέων, άρτι παραιτηθείς και αυτός πλέον, δεν τα διαθέτει.

 

Από το 2019 οι παρακολουθήσεις αρχίζουν να αυξάνονται. Η εισαγγελέας της ΕΥΠ κ. Βλάχου τις εγκρίνει. Όμως τον Μάρτιο του 2021, εν μέσω περιορισμών λόγω πανδημίας, η κυβέρνηση αποφασίζει να παρακολουθεί πολιτικούς αντιπάλους, πολίτες ή «ενοχλητικούς δημοσιογράφους», χωρίς αυτοί να το μάθουν ποτέ, ακόμη και αν οι λόγοι της παρακολούθησης είναι «εθνικοί».

 

Καταργεί λοιπόν, σε άσχετο νομοσχέδιο (άρθρο 87 του ν. 4790/2021), την αρμοδιότητα της ΑΔΑΕ (Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών) να γνωστοποιεί, όταν τελειώνει η περίοδος παρακολούθησης, στους πολίτες το γεγονός ότι τους παρακολουθούσε για εθνικούς λόγους. Σήμερα πια είναι φανερό γιατί νομοθετήθηκε αυτή η διάταξη.

 

Ο κ. Μητσοτάκης, τον Μάρτιο του 2021, γνωρίζει ποιους παρακολουθεί η ΕΥΠ και ποιους σκοπεύει να παρακολουθήσει, να «επισυνδέσει», μεταξύ άλλων και το τηλέφωνο του Νίκου Ανδρουλάκη. Και αυτό δεν πρέπει ποτέ κανείς από τους παρακολουθούμενους να το μάθει. Αυτή η τροπολογία καίει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και καταρρίπτει τον μύθο περί άγνοιας.

 

Συγχρόνως, όσο η διάταξη αυτή διατηρείται, ακυρώνει, μαζί με την υπαγωγή της ΕΥΠ στον πρωθυπουργό, τη δημοκρατική ασφαλιστική δικλείδα ελέγχου της ΑΔΑΕ, δηλαδή το δικαίωμα όσων έχουν θιγεί από τις μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών να διεκδικήσουν την αποκατάσταση της τιμής και της υπόληψής τους, έστω και εκ των υστέρων.

 

Αυτήν την τρίτη νομοθετική πράξη, που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν διανοείται να την καταργήσει αναδρομικά, ως οφείλει, είναι από τους πυλώνες μετατροπής της ΕΥΠ σε ΚΥΠ, όπως τη γνώριζαν στο παρελθόν πολλοί αριστεροί και δημοκράτες πολίτες.

 

Την Τετάρτη 10 Αυγούστου όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με ΠΝΠ (Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου), διότι η Βουλή είναι κλειστή, ορίζει έναν εισαγγελέα εφετών να συνεπικουρεί τον εισαγγελέα της ΕΥΠ (και οι δύο οριζόμενοι από την κυβέρνηση). Η κ. Βλάχου υπήρξε το τρίτο πρόσωπο αμέριστης εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού. Τι συμβαίνει; Θεωρείται ότι υπάρχουν ελλείψεις στο έργο της και ποιες;

 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης νομίζει ότι επειδή τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ θάβουν το θέμα των υποκλοπών και ο ίδιος κρατά καθυστερήσεις ως προς το άνοιγμα της Βουλής, το θέμα θα ξεχαστεί. Όμως τα στοιχεία που έρχονται στο φως κάθε μέρα επιδεινώνουν τη θέση του. Και είμαστε στην αρχή ακόμη.

 

Δεν γνωρίζουμε ποια εταιρεία κατέχει στην Ελλάδα το «Predator», το αρπακτικό λογισμικό, που όταν χακάρει το κινητό κάποιου, αυτό λειτουργεί ως πομπός κυβερνοπαρακολούθησης. Με ποιους αξιωματούχους στην Ελλάδα έχει σχέση η εταιρεία που κατέχει το «Predator», όπως καταγγέλλουν διεθνή ΜΜΕ;

 

Διότι το «Predator» χρησιμοποιήθηκε συνδυαστικά με τις «θεσμικές» υποκλοπές της ΕΥΠ και η Ευρώπη ενδιαφέρεται εξαιρετικά για αυτό. Οι περιπτώσεις Κουκάκη – Ανδρουλάκη είναι τα συνδυαστικά παραδείγματα «θεσμικών» και παράνομων παρακολουθήσεων.

 

Και το μεγάλο ερώτημα είναι «ποιοι άλλοι παρακολουθούνται συνδυαστικά ή θεσμικά;». Είμαστε ακόμα στην αρχή του τέλους του καθεστώτος Μητσοτάκη, το μέλλον του οποίου προδιαγράφεται δυσοίωνο.