Ομιλία στην Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης για το Σ/Ν «Βελτίωση της Μεταναστευτικής Νομοθεσίας»

 

«Βελτίωση της Μεταναστευτικής Νομοθεσίας»: Βίος αβίωτος για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα.

 

«Επιτελικό κράτος»: Παράκαμψη νομοθεσίας – σύγχυση αρμοδιοτήτων- αδιαφάνεια.

 

 

«Το υπό συζήτηση νομοσχέδιο επιδεινώνει τη θέση των ασυνόδευτων ανήλικων προσφυγόπουλων που είχατε ήδη αυθαίρετα, παράνομα και κατά παράβαση διεθνών συμβάσεων και κανονισμών, με τον προηγούμενο νόμο, χωρίσει σε δύο κατηγορίες: τους κάτω των 15 ετών, που θεωρούνται παιδιά, και τους άνω των 15 που δεν θεωρούνται παιδιά, αφού με  τις ίδιες ταχύρρυθμες διαδικασίες  με τους ενήλικες  μπορούν να απελαθούν στις δήθεν ασφαλείς χώρες προέλευσης.

 

Προχωράτε λοιπόν παραπέρα για να κάνετε αβίωτη τη ζωή αυτών των παιδιών:

 

1ον: Με την μη προστασία της ανηλικότητας. Ορίζετε τη διαδικασία όταν εγείρεται θέμα διαπίστωσης της ανηλικότητας. Όμως με τον δικό σας προηγούμενο νόμο 4636/19 για όλο το διάστημα που εξετάζετε η ανηλικότητα το προσφυγόπουλο θεωρείτο ανήλικο. Σήμερα αυτό το καταργείτε, κατά παράβαση της ευρωπαϊκής οδηγίας 2030 3/32. Το επεσήμαναν άλλωστε και οι κοινωνικοί φορείς.

 

2ον:  Καταργείτε τη δυνατότητα του ανήλικου να προσφεύγει σε δευτεροβάθμιες επιτροπές κρίσης με βάση το βέλτιστο συμφέρον του. Και αυτό το επισήμαναν οι κοινωνικοί φορείς.

 

3ον: Γνωρίζετε ότι τα ασυνόδευτα ανήλικα δεν πρέπει να μπαίνουν σε διοικητική κράτηση, όμως εσείς τη διατηρείτε.

 

4ον: Καταργείτε το δικαίωμα των ασυνόδευτων ανηλίκων να κρίνονται οι αιτήσεις ασύλου τους κατά προτεραιότητα, όπως προβλέπει ο προηγούμενος δικός σας νόμος.

 

5ον: Κατά τα άλλα, πολλά κροκοδείλια δάκρυα για τα παιδιά και τους κουνάμε το πρωθυπουργικό μαντήλι όταν από τα 5.200 παιδιά φεύγουν 12 για το Λουξεμβούργο και 49 για τη Γερμανία.

 

Τη μεγαλύτερη όμως διάκριση εις βάρος αυτών των παιδιών την κάνετε με το να μεταφέρετε την πλήρη αρμοδιότητα για τα ασυνόδευτα ανήλικα στο Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, υπό την Ειδική Γραμματέα κ. Αγαπηδάκη. Κι αυτό γιατί:

 

α) : σύμφωνα με τους διεθνείς οργανισμούς, τα ασυνόδευτα ανήλικα προσφυγόπουλα, από τη στιγμή της εισόδου τους στην Ελλάδα, έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα ανήλικα ελληνόπουλα ως προς την παιδική προστασία που τους παρέχεται (υγεία, παιδεία, διαμονή, νομική εκπροσώπηση). Αυτή τη λογική ισοτιμίας εσείς την καταλύετε. Η προστασία των ελληνόπουλων παραμένει στο Υπουργείο Εργασίας, όπως και όλες οι κατάλληλες υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αφορούν ειδικά τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. Η εκπροσώπηση δηλαδή των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων, η επιτροπεία και η τοποθέτηση των ανηλίκων σε δομές μέσω του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης που τηρεί όλα τα απαραίτητα μητρώα (ανήλικων ασυνόδευτων, δομών κ.λπ). Όλες αυτές οι υπηρεσίες βρίσκονται υπό την Υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων κ. Μιχαηλίδου,  όμως όλες αυτές τις αρμοδιότητες πλέον τις παίρνει η κυρία Αγαπηδάκη  πλην της επιτροπείας. Νέα διεθνής πρωτοτυπία: οι υπηρεσίες μένουν στο Υπουργείο Εργασίας, η αρμοδιότητα, χωρίς υπηρεσίες, περνάει αυτή τη στιγμή με το νομοσχέδιο στην κυρία Αγαπηδάκη.

 

Το ερμαφρόδιτο αυτό σχήμα, που είναι εις βάρος του βέλτιστου συμφέροντος του ανήλικου προσφυγόπουλου εξυπηρετεί ένα και μόνο στόχο: να λύσει τα χέρια της κυρίας Αγαπηδάκη ώστε να παρακάμπτει τις υπηρεσίες και τις νόμιμες διαδικασίες που ακόμα ισχύουν.

 

Παράδειγμα 1ο: πώς επιλέχθηκαν και προτεραιοποιήθηκαν τα 61 προσφυγόπουλα που στείλατε στο Λουξεμβούργο και τη Γερμανία; Με ποια κριτήρια; Ρωτήθηκε το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης που από το νόμο κάνει αυτή τη δουλειά; Όχι προφανώς. Τα επέλεξε «προσωπικά»  η κυρία Αγαπηδάκη από τα 5.200 παιδιά!

 

Παράδειγμα 2ον: κατά παράβαση της ισχύουσας νομοθεσίας περί αναδοχής και υιοθεσίας η κ. Αγαπηδάκη αναλαμβάνει με αυτό το νομοσχέδιο και την αναδοχή των ασυνόδευτων ανήλικων προσφυγόπουλων.

 

Στο θέμα των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων έχουμε, με το παρόν νομοσχέδιο, τη νομιμοποίηση του άτυπου συντονιστικού υπό τον Πρωθυπουργό που μας ανακοινώθηκε το Νοέμβριο του 2019. Μετά από 6 μήνες, με fast track διαδικασίες εν μέσω πανδημίας, βλέπουμε το επιτελικό κράτος σε όλο του το μεγαλείο: νομοθετικά πλαίσια και δομές παρακάμπτονται ανά πάσα στιγμή, κι αν δεν βολεύουν,  αλλάζουμε το νόμο όσες φορές χρειάζεται».